دانلود کتاب چهار صندوق بهرام بیضائی PDF

کتاب چهار صندوق بهرام بیضائی PDF ” چهار صندوق ” نمایش نامه ای است به قلم ” بهرام بیضایی ” ، که در آن چهار فرد با چهار رنگ نمادین ، مترسکی برای محافظت از خود در برابر خطرهای محتمل علم می کنند ، اما نمی دانند که مترسک خود قرار است آفت جان آن ها شود .

مترسکی که برای حفاظت از آن ها در برابر خطرات ساخته شده بود و به دست خودشان ، به سلاح مجهز شده بود ، کنترل همه چیز را به دست گرفته و حتی بر سازندگان خود مسلط می شود . با سایت پروژه وی آی پی همراه باشید .

طوری که آن ها را مجبور می کند ” چهار صندوق ” برای خود بسازند و در آنجا زندانی شوند .

اما مگر چقدر می توان در زندان زیست و دم بر نیاورد ؟ سرخ ، سبز ، زرد و سیاه ، خسته از زندان هایشان تصمیم می گیرند ” چهار صندوق ” را بشکنند ، اما باید دید که آیا شهامت این کار را دارند و نهایتا این تصمیم چه عواقبی برای آن ها به دنبال خواهد داشت .

این نمایش نامه ی سیاسی درخشان که به قلم پربار ” بهرام بیضایی ” آفریده شده ، سوای جلوه های نمایشی که بر جذابیت داستان افزوده است ، از یک ویژگی بسیار مهم برخوردار است و آن هم شخصیت پردازی و الگوهایی است که ” بهرام بیضایی ” در آفرینش شخصیت های نمایش نامه ی ” چهار صندوق ” به کار گرفته است .

هر کدام از رنگ ها، نماینده ی یک قشر جامعه هستند و اندیشه ی طبقه ی مشخصی را به نمایش می گذارند .

از زردی که تنها سناریونویس اعتراضات است تا سبزی که زیر عبای معرفت و رسالت ، در هنگام نیاز فقط و فقط به ضرورت خود می اندیشد ؛ از سرخ که سرمایه داری را به تصویر می کشد تا سیاه که نماد توده ی مردم و آماده ی عصیان است .

هر کدام از این شخصیت ها چراغی را در ذهن مخاطب روشن می کنند که نور آن تا مدت ها بر اندیشه ی وی خواهد تابید .

چهار صندوق نمایشنامه‌ای دوپرده‌ای از بهرام بیضایی است که سالِ 1346 نگاشته شده و به چاپ رسیده است .

چهار صندوق یکی از نمادگراترین نمایشنامه‌های بیضایی است ؛ با مضمونی سیاسی و انتقادی .

این نمایش سیاسی‌ترین اثر بیضایی به‌شمار می‌رود ؛ چنان‌که در پایان کتاب این جمله از وی نقل شده است : « اجرای چهار صندوق هر بار از صحنه پایین کشیده شد . »

بیضایی هرگز اجازه نیافت این نمایشنامه را روی صحنه ببرد . کارگردانان دیگر نیز اغلب مجوز اجرای آن را دریافت نکردند .

با این حال چهار صندوق توسط گروه‌های دانشجویی به عنوان تمرین و آموزش و به صورت غیررسمی در کارگاه‌های تئاتر و محیط‌های دانشگاهی اجرا شده است .

چهار کس که با رنگ‌های سرخ و زرد و سبز و سیاه مشخص گردیده‌اند و به ترتیب نمادی از طبقات بازاری ، روشنفکر ، مذهبی و توده مردم می‌باشند ، می‌کوشند تا برای رهایی از تهدیدهای احتمالی ، مترسکی بسازند تا ایشان را برابرِ هر خطری حفظ نماید .

آن‌ها مترسک را کاملاً مجهز و مسلح می‌کنند . مترسک جان می‌گیرد و لب به سخن می‌گشاید .

این امر در ابتدا باعث خشنودی هر چهار نفر آن‌ها می‌گردد ، غافل از این که مترسک رفته رفته بر اوضاع مسلط شده و در نهایت هژمونی خود را بر محیط حاکم می‌سازد .

مترسک آن‌ها را مجبور می‌کند تا هر یک برای خود صندوقی بسازند تا آن‌ها را در صندوق‌هایشان زندانی کرده و از یکدیگر جدا نگه دارد ؛ ولی در ادامه آن‌ها از صندوق‌هایشان خارج می‌شوند و تصمیم می‌گیرند تا علیه مترسک قیام کنند .

اما در نهایت این تنها سیاه است که صندوق خود را می‌شکند تا رو در روی مترسک بایستد و در آخر او قربانی ترس سایرین می‌گردد .

معرفی نویسنده :

بهرام بیضایی ( یا بیضائی ، ‎/ ˈbeɪzɑːi /‎ ، زادهٔ 5 دیِ 1317 ) نویسنده و کارگردانِ ایرانیِ فیلم و نمایش است .

از کارهای دیگرش می‌شود تدوینِ فیلم ، تهیهٔ فیلم ، مقاله‌نویسی ، ترجمهٔ چند نمایشنامه ، نگارشِ یکی دو داستان و چند شعر و انبوهی پژوهشِ تاریخی و ادبی و استادی در دانشگاه را برشمرد .

بیضایی از فیلم‌سازانِ صاحبِ سبک و معتبر و از نویسندگان و متفکّرانِ برجستهٔ نمایش و ادبیاتِ نوینِ فارسی به‌شمار می‌رود .

بعضی از نمایشنامه‌هایش به زبان‌های دیگری ترجمه و در آسیا و اروپا و آمریکای شمالی چاپ و اجرا شده است .

ده فیلمِ بلند و چهار فیلمِ کوتاه و کمابیش هفتاد کتاب و چهارده نمایش بر صحنه‌های شهرهای مختلفِ ایران و گاه غیر از ایران از سالِ 1341 به بعد بخشِ عمدهٔ کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد .

بسیاری از اهلِ نظر نمایشنامه و نمایش و فیلمِ مرگ یزدگرد را شاهکارِ او دانسته‌اند .

بیضایی در تهران در خانواده‌ای اهلِ فرهنگ و ادب به دنیا آمد . در کودکی اغلب از مدرسه به سینما می‌گریخت و فیلم تماشا می‌کرد .

سالِ 1330 ، با خودکشیِ صادق هدایت ، با کار و سرگذشتِ هدایت آشنا شد و از او تأثیر گرفت .

سالیانی بعد از آن از دانشجوییِ ادبیاتِ فارسیِ دانشکدهٔ ادبیاتِ دانشگاهِ تهران کناره‌گرفت ؛ ولی حاصلِ پژوهش‌هایش را به صورتِ کتابِ نمایش در ایران منتشر کرد ، که یگانه تاریخنامهٔ مهمِّ نمایشِ ایرانی شد .

هم‌زمان به نمایشنامه‌نویسی گرایید ، آن هم با بهره گرفتن از شیوه‌های تعزیه که نیاکانش در آران برپا می‌کردند .

بیشترِ نخستین نمایشنامه‌هایش – مانندِ پهلوان اکبر می‌میرد – با نمایشِ گروهِ هنرِ ملّی کامیابی یافت ؛ هرچند گاهی چپی‌ها و گاهی راستی‌ها کارش را سخت نکوهیدند .

سالِ 1344  با منیراعظم رامین‌فر ازدواج کرد . بیضایی در اوایلِ دههٔ 1340 در برخی جلسات گروهِ طرفه شرکت می‌کرد ، و از هنگامِ تشکیلِ کانونِ نویسندگانِ ایران از بنیان‌گذارانش و ، از جمله به همین خاطر، دچارِ بدگمانیِ ساواک بود .

او سالِ 1357 از کانون کناره‌گرفت . دههٔ 1350 را به استادی در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاهِ تهران و نیز فیلم‌سازی گذرانید .

سالِ 1358 ، پس از ده سالی که نمایشی اجرا نکرده بود ، مرگ یزدگرد را بر صحنه برد ؛ که در 1360 ، سالِ اخراجش این بار از کرسیِ استادیِ دانشگاهِ تهران ، فیلم هم شد .

پس از نمایشِ مرگ یزدگرد تا هجده سال امکانِ کارِ تئاتری نیافت ؛ هرچند − « با تمام فشارها و سختی‌هائی که دولت برایش ایجاد می‌کرد » − توانست چند فیلم بسازد .

سالِ 1371 ، که چند سالی از جدایی از همسرش می‌گذشت ، با مژده شمسایی ازدواج کرد .

از سالِ 1376 دوباره کارِ تئاتر دست داد و بیضایی به شوقِ نمایش از اقامتِ کوتاهش در استراسبورگ دست شست و تا 1386 به تفاریق توانست برای چند نمایش و فیلم و کتاب پروانه بگیرد ؛ هرچند ، گاه نمایشی از صحنه پایین کشیده شد ، فیلمی گرفتارِ سانسور شد یا کتابی در محاقِ توقیف ماند .

سالِ 1389 به استادیِ دانشگاهِ استنفورد به آمریکا رفت . این هجرت دیرانجام‌ترین اقامتِ بیضایی دور از ایران بوده . او در آمریکا نیز پرکار بوده و ، غیر از تدریس ، به نوشتن و نمایش پرداخته است .

بیضایی ، با نویسندگانی چون اکبر رادی و فیلم‌سازانی چون ناصر تقوایی و دیگرانی ، در دگرگونیِ نمایش و سینما در ایران نقشِ مهمّی داشته است .

او بارها در رأی‌گیری از ناقدانِ سینماییِ ایران برترین کارگردانِ تاریخِ سینمای ایران شناخته شده .

باشو ، غریبه‌ی کوچک ، که اغلب برترین فیلمِ تاریخِ سینمای ایران شناخته شده ، و سگ‌کُشی ، که پرفروش‌ترین فیلمِ سالِ 1380 ایران شد ، دو تا از برجسته‌ترین فیلم‌های بیضایی است .

بعضِ تاریخ‌نگارانِ سینما سرآغازِ کارِ فیلم‌سازانی از نسلِ بیضایی و بنیانگذارانِ دیگرِ کانونِ سینماگرانِ پیشرو را سرآغازِ فصلِ جدیدِ سینمای ایران دانسته‌اند که « موجِ نو » نامیده‌اند ؛ و فیلم‌های دههٔ 1350 بیضایی مانندِ غریبه و مه و کلاغ را در این جریانِ سینمایی گنجانیده‌اند .

در تئاتر نیز اغلب او را مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسِ تاریخِ ادبیاتِ فارسی گفته‌اند .

💚 فایل های پیشنهادی پروژه وی آی پی 📗

⭐⭐⭐⭐⭐