دانلود کتاب وقت دیگر ، شاید بهرام بیضائی PDF

کتاب وقت دیگر ، شاید بهرام بیضائی PDF چند آدمک مغازه ی پوشاک ، از درون جعبه آینه بی حرکت نگاه می کنند ؛ در خیابان تاکسی پر از مسافری نگه می دارد و از آن زن و مرد پیرسالی پیاده می شوند – با سر و وضعی متوسط – و پول راهشان را می دهند و در را می بندند. تاکسی می رود . با سایت پروژه وی آی پی همراه باشید.

آنها دمی بلاتکلیف به اطراف نگاه می کنند و سپس می آیند روی نیمکت کنار خیابان می نشینند . همان موقع سواری کوچک آقای مدبر از آن سوی خیابان به این سو دور می زند و جلوی نیمکت می ایستد. زن و مرد پیرسال بلند می شوند . مدبر و زنش کیان همانطور که نشسته اند از تو درهای پشت را باز می کنند. پیرزن و پیرمرد می روند سوار شوند .
کیان : وای ببخشین معطل شدین .
مدبر : سلام ، سلام دیر که نکردیم ؛ هنوز سه دقیقه مونده .
کیان : چطورین ؟ مثل این که بهترین . نه؟
در بسته می شود و سواری راه می افتد . آدمکهای جعبه آینه بی حرکت نگاه می کنند .
سواری در حرکت [ادامه]
کیان نشانی در دست نگاه می کند کجا باید بپیچند …

معرفی نویسنده :

بهرام بیضایی ( یا بیضائی ، ‎/ ˈbeɪzɑːi /‎ ، زادهٔ 5 دیِ 1317 ) نویسنده و کارگردانِ ایرانیِ فیلم و نمایش است . از کارهای دیگرش می‌شود تدوینِ فیلم ، تهیهٔ فیلم ، مقاله‌نویسی ، ترجمهٔ چند نمایشنامه ، نگارشِ یکی دو داستان و چند شعر و انبوهی پژوهشِ تاریخی و ادبی و استادی در دانشگاه را برشمرد .

بیضایی از فیلم‌سازانِ صاحبِ سبک و معتبر و از نویسندگان و متفکّرانِ برجستهٔ نمایش و ادبیاتِ نوینِ فارسی به‌شمار می‌رود . بعضی از نمایشنامه‌هایش به زبان‌های دیگری ترجمه و در آسیا و اروپا و آمریکای شمالی چاپ و اجرا شده است . ده فیلمِ بلند و چهار فیلمِ کوتاه و کمابیش هفتاد کتاب و چهارده نمایش بر صحنه‌های شهرهای مختلفِ ایران و گاه غیر از ایران از سالِ 1341 به بعد بخشِ عمدهٔ کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد .

بسیاری از اهلِ نظر نمایشنامه و نمایش و فیلمِ مرگ یزدگرد را شاهکارِ او دانسته‌اند . بیضایی در تهران در خانواده‌ای اهلِ فرهنگ و ادب به دنیا آمد . در کودکی اغلب از مدرسه به سینما می‌گریخت و فیلم تماشا می‌کرد .

سالِ 1330 ، با خودکشیِ صادق هدایت ، با کار و سرگذشتِ هدایت آشنا شد و از او تأثیر گرفت . سالیانی بعد از آن از دانشجوییِ ادبیاتِ فارسیِ دانشکدهٔ ادبیاتِ دانشگاهِ تهران کناره‌گرفت ؛ ولی حاصلِ پژوهش‌هایش را به صورتِ کتابِ نمایش در ایران منتشر کرد ، که یگانه تاریخنامهٔ مهمِّ نمایشِ ایرانی شد .

هم‌زمان به نمایشنامه‌نویسی گرایید ، آن هم با بهره گرفتن از شیوه‌های تعزیه که نیاکانش در آران برپا می‌کردند . بیشترِ نخستین نمایشنامه‌هایش – مانندِ پهلوان اکبر می‌میرد – با نمایشِ گروهِ هنرِ ملّی کامیابی یافت ؛ هرچند گاهی چپی‌ها و گاهی راستی‌ها کارش را سخت نکوهیدند .

سالِ 1344  با منیراعظم رامین‌فر ازدواج کرد . بیضایی در اوایلِ دههٔ 1340 در برخی جلسات گروهِ طرفه شرکت می‌کرد ، و از هنگامِ تشکیلِ کانونِ نویسندگانِ ایران از بنیان‌گذارانش و ، از جمله به همین خاطر، دچارِ بدگمانیِ ساواک بود .

او سالِ 1357 از کانون کناره‌گرفت . دههٔ 1350 را به استادی در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاهِ تهران و نیز فیلم‌سازی گذرانید . سالِ 1358 ، پس از ده سالی که نمایشی اجرا نکرده بود ، مرگ یزدگرد را بر صحنه برد ؛ که در 1360 ، سالِ اخراجش این بار از کرسیِ استادیِ دانشگاهِ تهران ، فیلم هم شد .

پس از نمایشِ مرگ یزدگرد تا هجده سال امکانِ کارِ تئاتری نیافت ؛ هرچند − « با تمام فشارها و سختی‌هائی که دولت برایش ایجاد می‌کرد » − توانست چند فیلم بسازد . سالِ 1371 ، که چند سالی از جدایی از همسرش می‌گذشت ، با مژده شمسایی ازدواج کرد . از سالِ 1376 دوباره کارِ تئاتر دست داد و بیضایی به شوقِ نمایش از اقامتِ کوتاهش در استراسبورگ دست شست و تا 1386 به تفاریق توانست برای چند نمایش و فیلم و کتاب پروانه بگیرد ؛ هرچند ، گاه نمایشی از صحنه پایین کشیده شد ، فیلمی گرفتارِ سانسور شد یا کتابی در محاقِ توقیف ماند .

سالِ 1389 به استادیِ دانشگاهِ استنفورد به آمریکا رفت . این هجرت دیرانجام‌ترین اقامتِ بیضایی دور از ایران بوده . او در آمریکا نیز پرکار بوده و ، غیر از تدریس ، به نوشتن و نمایش پرداخته است . بیضایی ، با نویسندگانی چون اکبر رادی و فیلم‌سازانی چون ناصر تقوایی و دیگرانی ، در دگرگونیِ نمایش و سینما در ایران نقشِ مهمّی داشته است .

او بارها در رأی‌گیری از ناقدانِ سینماییِ ایران برترین کارگردانِ تاریخِ سینمای ایران شناخته شده . باشو ، غریبه‌ی کوچک ، که اغلب برترین فیلمِ تاریخِ سینمای ایران شناخته شده ، و سگ‌کُشی ، که پرفروش‌ترین فیلمِ سالِ 1380 ایران شد ، دو تا از برجسته‌ترین فیلم‌های بیضایی است .

بعضِ تاریخ‌نگارانِ سینما سرآغازِ کارِ فیلم‌سازانی از نسلِ بیضایی و بنیانگذارانِ دیگرِ کانونِ سینماگرانِ پیشرو را سرآغازِ فصلِ جدیدِ سینمای ایران دانسته‌اند که « موجِ نو » نامیده‌اند ؛ و فیلم‌های دههٔ 1350 بیضایی مانندِ غریبه و مه و کلاغ را در این جریانِ سینمایی گنجانیده‌اند . در تئاتر نیز اغلب او را مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسِ تاریخِ ادبیاتِ فارسی گفته‌اند .

💚 فایل های پیشنهادی پروژه وی آی پی 📗

دانلود کتاب سیر عشق آلن دوباتن PDF

⭐⭐⭐⭐⭐