کتاب سخنی کوتاه درباره بنیاد شاهنامه فردوسی مهدی غروی PDF کتاب ” بنیاد شاهنامه فردوسی ” نوشته مهدی غروی، اثری است که به تحلیل و بررسی شاهنامه فردوسی می پردازد . با سایت پروژه وی آی پی همراه باشید .
این کتاب با هدف آشنا کردن خوانندگان با ساختار ، مضامین و ارزش های ادبی و تاریخی شاهنامه نوشته شده است . کتاب ” بنیاد شاهنامه فردوسی ” به عنوان یک اثر پژوهشی و تحلیلی ، به خوانندگان کمک می کند تا با یکی از مهم ترین آثار ادبیات فارسی و ارزش های آن آشنا شو ند .
مهدی غروی با نگاهی دقیق و جامع ، به بررسی جنبه های مختلف شاهنامه پرداخته و فهم بهتری از این اثر بزرگ را فرا هم می کند . این کتاب برای دانشجویان ، پژوهشگران و علاقه مندان به ادبیات فارسی و تاریخ ایران بسیار مفید است .
کتاب با مقدمه ای درباره زندگی و شخصیت فردوسی ، شاعر بزرگ ایرانی، و شرایط زمانی و مکانی که او در آن به سر می برد ، آغاز می شود . همچنین ، به دلیل و انگیزه های فردوسی برای سرودن شاهنامه پرداخته می شود .
مهدی غروی به تفصیل درباره ساختار شاهنامه صحبت می کند و بخش های مختلف این اثر بزرگ را معرفی می کند . شاهنامه شامل سه بخش اصلی است: اساطیری ، پهلوانی و تاریخی . در این بخش ، نویسنده به بررسی داستان ها و شخصیت های مهم هر بخش می پردازد .
نویسنده به بررسی زیبایی های ادبی و زبانی شاهنامه می پردازد و به سبک و شیوه های شعری فردوسی اشاره می کند . او به نکات برجسته ادبی شاهنامه، از جمله استفاده از تشبیهات ، استعارات و تصاویر زبانی می پردازد .
مهدی غروی به تأثیرات شاهنامه بر ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی می پردازد . او نشان می دهد که چگونه شاهنامه به عنوان یک منبع الهام برای شاعران و نویسندگان بعدی عمل کرده و نقش مهمی در حفظ و انتقال فرهنگ و تاریخ ایران ایفا کرده است .
محمد مهدی غروی اصفهانی خراسانی ( 1303 ق ، اصفهان – 1365 ق ، مشهد ) ( مشهور به میرزای اصفهانی یا میرزا مهدی اصفهانی ) از بلندپایه ترین فقهای اصولی معاصر شیعه بوده است . او از محققین معارف قرآن و ائمه می باشد .
او همچنین بر مبانی معارفی خود مکتب خاصی از سلوک اخلاقی و تهذیب نفس را در خراسان پایه نهاد که رکن اساسی آن توجه دائمی به ذات خداوند به عنوان آشناترین آشنا برای انسان و همچنین توسل به نماینده خدا در زمین ، حجت بن الحسن است .
او و شاگردانش از احیاگران فرهنگ مهدویت در تاریخ معاصر ایران به شمار می آیند . میرزای اصفهانی موسس مکتبی ( بر پایه آموخته هایش از استادش صاحب علم جمعی ) در شناخت معارف شیعی است که از آن به عنوان مکتب معارف اهل بیت ، مکتب تفکیک یا مکتب معارف خراسان یاد می شود .
نام مکتب تفکیک یا مکتب معارف خراسان بعدها توسط شاگردان او بر روش تدریسش تعلق گرفت . دلیل این نامگذاری این است که او با کاوش در مبانی وحیانی به اهمیت این نکته پی برد که فلسفه و عرفان و سایر معارف بشری از پایه با معارف قرآن و ائمه تغایر و تضاد دارند ، و از این رو همواره تلاش در جداسازی و تفکیک معارف الهی وحیانی از سایر مکاتب ( فلسفه و عرفان و تصوف) داشت .
میرزای اصفهانی طرحهایی نو و خلاقانه را برای فهم میراث معارفی اسلام ارائه داده است که تا کنون کمتر مورد توجه واقع شده است . از جمله این نوآوری ها می توان به طرح «معرفت بدون احاطه» یا «معرفت محاطی» در بحث معرفت خداوند ، طرح امتناع روشن شدن حقایق نورانی مانند علم ، عقل ، قدرت ، وجود و اختیار به چیزی غیر از خود ، یا به تعبیری قداست علم از معلوم واقع شدن اشاره کرد .
بحث «علم مستقل از معلوم» مطرح شده توسط او یکی از کلیدهای فهم رابطه خدا با مخلوقات است که در منابع پیشین اسلامی کمتر به آن توجه شده است . یکی از نقدهای بزرگ اساسی او بر فرضیه ضرورت پیشین علت و معلولی است که امکان پویایی و زایش حقایق جدید در جهان را می گیرد .
او با تذکر به وجود جوهری مستقل به عنوان «رای» یا انتخاب موجودات مختار توضیحی نو آورانه از پویایی جهان ارایه می دهد که با حاکمیت مطلق خداوند نیز در تضاد نمی باشد . رساله انوار الهدایه او ایده های نویی را در این زمینه به صورت فهرست وار ارائه داده است که می تواند با تأمل و تدقیق بسط داده شود . از دیگر دستاوردهای معارفی او می توان به حل شبههٔ «وحدت وجود» در عرفان نظری اشاره نمود .
💚 فایل های پیشنهادی پروژه وی آی پی 📗
⭐⭐⭐⭐⭐
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.