دانلود کتاب گلگشت: در شعر و اندیشه حافظ محمد امین ریاحی PDF

کتاب گلگشت: در شعر و اندیشه حافظ محمد امین ریاحی PDF مولف تحقيقش را بر اوضاع اجتماعي و تاريخي و تحولات روحي و فشارهاي حكومتي روزگار حافظ و پيش از او گذاشته . او حافظ را همدردي از مردمان قرون اعصار ديده و در احوال آن حافظ و مردمان همدرد او بتحقيق برخاسته و بنابراين به نتايجي رسيده است كه دلنشين تر از تمام آن مشروحات و كتب و نقدها و تحقيق ها و تفحص هاي علامانه و مدعيانه ي ديگران است .با سایت پروژه وی آی پی همراه باشید .

استاد رياحي حافظ را نه صوفي مي داند و نه مشرع و نه متحجر و قشري و نه لاابالي و نه باده خواري مست لا يعقل و بي بند و بار و بي غم ، نه بازاري و زرپرست مي داند و نه گدا و حكومت نشيني محتاج يك لقمه نان ، نه درباري مي داند و نه ضد ارباب مسند رياست و حكومت . نه دستي مي بوسد و نه دستش را مي بوسند . نه به آسماني فكر مي كند و نه از غيب و خداي آسمان يكسره بريده است .

زندگی‌نامه

دکترمحمدامین ریاحی ادیب ، مورخ و شخصیت فرهنگی معاصر ایرانی ، صاحب آثار پژوهشی در زمینهٔ فرهنگ ایرانی ، ادب پارسی ، فردوسی و شاهنامه ، حافظ ، و تاریخ روابط ایران و عثمانی و وزیر علوم و آموزش و پرورش دکتر شاپور بختیار است . به نوشته محمدعلی اسلامی ندوشن ، وی «یکی از آخرین کسان از نسل ادبای معتبر بود .. که طی شصت سال در صحنه فرهنگ ایران حضور داشت و هرچه نوشت دقیق و قابل اعتماد بود .» محمدامین ریاحی از سال 1327 که آغاز کار او در فرهنگ بود ، دبیر و رئیس دبیرستانهایی در قم ، گرگان ، قزوین و تهران ، رئیس دانشسرای گرگان (از 1330) و استاد دانشگاه تهران (تا1357) بوده‌است . او از 1335 به مدت پنج سال عضو هیئت مؤلفان لغت‌نامه دهخدا بود . از سال 1327 عضو هیأت مدیره جامعه لیسانسیه‌های دانشسرای عالی بود .

در ابتدای سال 1340 عهده‌دار مدیرکلی وزارت فرهنگ شد، و در مدت سه سال در پرتو تجربه‌هایی که طی سال‌های تدریس دبیرستانی از وضعیت نابسامان کتاب‌های درسی داشت ، طرح سامان‌دهی و یکنواخت‌سازی کتاب‌های درسی دبیرستانی را به اجرا درآورد .

هدف این طرح، خارج ساختن کتاب‌های درسی از میدان رقابت ناسالم ناشران و مؤلفان، قرار دادن کار تألیف و چاپ کتاب‌های درسی دبیرستانی در اختیار وزارت فرهنگ ، و تهیه کتاب‌های درسی دبیرستانی با کیفیت مناسب بود .

طرح کتاب‌های درسی با وجود مخالفت‌ها و دخالت‌های گسترده ناشران و مؤلفان ذینفع در تهیه و چاپ کتاب‌های درسی، طی چند مرحله به اجرا درآمد ، و نهایتا در سال 1342 با تأسیس سازمان کتاب‌های درسی وابسته به وزارت فرهنگ (بعداً وزارت آموزش و پرورش) برای تالیف کتاب‌های درسی جدید ، موجبات ارتقای کیفیت آموزش دبیرستانی را فراهم آورد .

محمدامین ریاحی طی سال‌های بعد عهده‌دار چندین سمت فرهنگی از جمله رایزنی فرهنگی ایران در کشور ترکیه و تدریس در دانشگاه آنکارا (از 1342) ، دبیرکلی هیأت امنای کتابخانه‌های عمومی کشور (از 1350) ، نیابت ریاست فرهنگستان ادب و هنر ایران ، ریاست دانشکده هنرهای دراماتیک ، ریاست بنیاد شاهنامه فردوسی (از 1354)، مشاور وزیر فرهنگ و هنر ، و وزارت آموزش و پرورش (1357) بود .

در سال‌های 1350 تا 1354 مسئولیت کتابخانه‌های عمومی کشور را به عهده داشت . در این دوره ، به نوسازی ساختار کتابخانه‌های عمومی کشور پرداخت ، و طرح‌های مربوط به احداث سیصد کتابخانه عمومی جدید را در مناطق مختلف کشور آغاز کرد .

از دیگر اقدام‌های ماندگار مدیریت او در آن دوره، تهیه و اجرای طرح حمایت از مؤلفان و ناشران توسط نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور بوده‌است که در چارچوب آن کتاب‌های جدید ناشران برای کتابخانه‌های عمومی سراسر کشور خریداری می‌شود . از مشهورترین تألیفات محمدامین ریاحی می‌توان به «سرچشمه‌های فردوسی‌شناسی» ، «گلگشت در شعر و اندیشه حافظ» ، «تاریخ خوی» و «زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی» اشاره کرد که از نظر اصالت و دقت نظرهای ابرازشده مورد توجه ادب‌شناسان قرار داشته‌است .

آثار محمدامین ریاحی در حوزه شناسایی و تصحیح متون کهن فارسی ، و کوشش‌های او در این زمینه همچون مرصادالعباد ، نزههالمجالس , شش فصل علاوه بر آن‌که راهگشای پژوهندگان متون فارسی از نظر روش تحقیق و تصحیح بوده ، با توجه به یافته‌های تحقیقی ارائه‌شده در مقدمه‌ها و تعلیقات همواره مورد استفاده و استناد پژوهشگران در حوزه‌های ادب و تاریخ و فرهنگ ایران قرار داشته‌است .

فصل مهمی از فعالیت‌های علمی و پژوهشی محمدامین ریاحی مربوط به شاهنامه و فردوسی بوده‌است . بنیاد شاهنامه فردوسی بنابر طرح پیشنهادی وی به وزارت فرهنگ و هنر تأسیس شد و او علاوه بر تهیهٔ اساسنامهٔ بنیاد شاهنامه ، از ابتدای تشکیل بنیاد در سال 1350 عضویت هیأت امنای آن را داشت . در سال 1354 جانشین مجتبی مینوی در سمت ریاست علمی بنیاد شد .

از آن هنگام تا زمان توقف فعالیت در پایان سال 1357 فعالیت‌های بنیاد شاهنامه در زمینهٔ گردآوری نسخه‌های خطی شاهنامه و ویرایش و انتشار بخش‌هایی از متن شاهنامه شتاب بیشتری یافت . در آبان 1356 به دعوت او نخستین مجمع علمی بحث در باره شاهنامه با حضور تعدادی از محققان برجسته در بندرعباس تشکیل شد که برگزیده‌ای از گفتارهای این مجمع تحت عنوان «شاهنامه‌شناسی» سال بعد منتشر شد . محمدامین ریاحی در سال 1369 موجبات تجدید چاپ شاهنامه ژول مول را که هنوز از ویرایش‌های معتبر شاهنامه به شمار می‌آمد فراهم آورد و مقدمه‌ای جامع بر آن نوشت .

در مقاله «سال‌شماری زندگی فردوسی و سیر تدوین و تکمیل شاهنامه» که در سال 1371 انتشار یافت برپایه اشاره‌های موجود در متن‌های کهن به زندگی فردوسی و نیز با تکیه بر بیت‌هایی از شاهنامه سال‌شماری دقیقی از رویدادهای زندگی فردوسی تا آنجا که منابع امکان می‌داد فراهم آورد . چندی بعد در 1372 یکی از مهمترین آثار پژوهشی او «سرچشمه‌های فردوسی‌شناسی، مجموعه نوشته‌های کهن درباره فردوسی، شاهنامه و نقد آنها» منتشر شد .

در این اثر مرجع ، وی با بررسی منابع قدیم فارسی آنچه را با زندگی فردوسی پیوند دارد ، همراه با بررسی انتقادی و به ترتیب تاریخی ، آورده‌است . مقدمه جامع این کتاب که خود رساله‌ای در فردوسی‌شناسی است ، پرتوهای تازه‌ای بر زندگی فردوسی می‌افکند و دربردارندهٔ آگاهی‌های بسیاری درباره آفریننده شاهنامه‌است .

اما مشهورترین کوشش ریاحی در راه شناخت شاهنامه و فردوسی ، تألیف کتاب «فردوسی : زندگی ، اندیشه و شعر او» است که اولین بار در 1375 انتشار یافته و به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران بهترین اثر عمومی در معرفی فردوسی و شاهنامه‌است . از سال 1318 که اولین مقاله به قلم محمدامین ریاحی در مجله ارمغان به چاپ رسید ، طی بیش از شصت سال مقاله‌های پژوهشی او در نشریه‌های تحقیقی ، و نیز در یادنامه‌های بزرگان ادب و فرهنگ ایران منتشر شد .

گزیده‌ای از این مقاله‌ها با عنوان چهل گفتار در ادب و تاریخ و فرهنگ ایران در سال 1379 به چاپ رسید . از فعالیت‌های مطبوعاتی او سردبیری هفته‌نامه مهرگان (ارگان جامعه لیسانسیه‌های دانشسرای عالی) ، مدیریت هفته‌نامه کیهان فرهنگی (برای معلمان)، ماهنامه آموزش و پرورش (نشریهٔ وزارت فرهنگ) ، و فصلنامه سیمرغ (نشریه بنیاد شاهنامه) را می‌توان نام برد .

در سال 1337 محمدامین ریاحی ضمن مقاله‌ای که در مجله یغما انتشار داد ، مدفن فراموش‌شده شمس تبریزی را در شهر خوی بازشناسی کرد و طی تحقیقات بعدی با ارائه شواهد تاریخی قطعی ، واقع بودن مدفن شمس تبریزی را در این محل به اثبات رساند . از آن پس مزار شمس تبریزی در خوی توسط غالب محققان شناخته شد ، و بازسازی محوطه تاریخی مزار شمس تبریزی از دهه 1370 در دستور کار مسئولان قرار گرفت .

💚 فایل های پیشنهادی پروژه وی آی پی 📗

دانلود کتاب مقایسه سعدی و حافظ از نظر غزل سرایی و سبک حسن صدر حاج سید جوادی PDF

⭐⭐⭐⭐⭐