دانلود کتاب روزی که زندگی کردن آموختم لوران گونل PDF

کتاب روزی که زندگی کردن آموختم لوران گونل PDF کتاب روزی که زندگی کردن آموختم نوشته‌ی لوران گونل، که در لیست پر فروش‌ترین‌ کتاب‌های فرانسه در سال 2016 قرار گرفته بود، رمانی ماجراجویانه است که به کشف رازهای انسان می‌پردازد و با روایتی جذاب شما را در رسیدن به معنای واقعی زندگی یاری می‌دهد. با سایت پروژه وی آی پی همراه باشید.

کتاب روزی که زندگی کردن آموختم (Le jour ou jai appris a vivre) اثری با شکوه و سرشار از امید و هوای تازه برای زندگی‌ است و به روایت داستان جاناتان شخصیت اصلی داستان می‌پردازد که با وجود موفقیت‌های کاری بسیار، موضوعات زیادی در زندگی او را درگیر خود کرده تا جایی که حادثه‌ای باعث می‌شود بداند زندگی فراتر از روزمرگی‌ است.

داستان از این قرار است که روزی جاناتان در حال قدم زدن کنار لنگرگاهی در سان فرانسیسکو بود که ناگهان زنی کولی دستش را گرفته و به او می‌گوید که‌ می‌تواند آینده او را بخواند.

او هم از روی کنجکاوی قبول می‌کند اما پس از اتمام حرف‌های زن کولی، از این کار پشیمان شده و متوجه می‌شود که آمادگی شنیدن حرف‌های زن کولی را نداشته بنابراین همه چیز در زندگی او دگرگون شده و دیگر هیچ چیز مانند قبل نمی‌شود.

در این میان او برای یافتن خویشتن به سفری ماجراجویانه رهسپار شده که پر از تجربه‌های دگرگون کننده است.

لوران گونل (Laurent Gounelle) نویسنده‌ی جوان و معروف فرانسوی، اغلب رمان‌هایش را در حوزه‌ی مسائل روانشناسی و فلسفی به رشته تحریر در‌آورده است. او در فرانسه و آمریکا تحصیل کرده و متخصص علوم انسانی نیز هست.

گونل علاقه‌ی زیادی به فلسفه، روان‌شناسی و توسعه‌ی فردی دارد به گونه‌ای که این شیفتگی در آثارش نیز به وضوح مشهود است.

آثار لوران گونل در دسته کتاب‌های ممتاز و پر فروش بین‌المللی قرار گرفته و چندین جایزه‌ی ملی و بین‌المللی مانند کتاب سال فرانسه را به خود اختصاص داده است.

در برش هایی از کتاب روزی که زندگی کردن آموختم می خوانیم :

«زوم دوربین قوی نیکون حرکات جاناتان را تا موقعی که تراس کافه را ترک گفت، دنبال کرد. بعد تصویر سایه‌نما و محو شد. رایان دوربین را خاموش کرد، ایستاد و از میان پرده‌های سیاه پنجرۀ واقع در طبقۀ دوم ساختمانش، آن ‌طرف میدان، دور شدن مرد جوان را زیر نظر گرفت و زیر لب غرغر کرد: «جوابِ تروفرز بدون هیچ معنی خاصی، کمی با شک، ولی خیال کناررفتن نداره… شاید هم پنجاه-پنجاه.»

«خیس عرق شده بود. شلوار جینش را خشک کرد و از پایین تی‌شرت مشکی ‌رنگش را برای خشکاندن عرق پیشانیش استفاده کرد. رنگ مشکی آلودگی را کمتر نشان می‌دهد و این خود یک امتیاز به ‌شمار می‌آید. نگاهی به تراس کافه انداخت. دو زن را در آنجا دید که نسبتاً خوش ‌لباس بودند.

یکی از آن‌ها را می‌شناخت چرا که دو یا سه بار عکس‌هایی نه چندان موفقیت‌آمیز از او گرفته بود. دوربین جدیدش را که دارای امکانات فوق‌العاده و به ‌روز بود به ‌سوی دو زن گرفت و آن را تنظیم کرد. گوشی مخصوص را روی گوش‌هایش گذاشت. اکنون صدای زن‌ها را به ‌وضوح می‌شنید.»

معرفی نویسنده